تركیه كشوری اوراسیایی است كه بخش بزرگ كشور یعنی آناتولی یا آسیای كوچك در جنوب باختر آسیا و خاورمیانه واقع است و بخش كوچكی نیز به نام تراكیه در منطقهٔ بالكان (منطقه‌ای در جنوب خاور اروپا) قرار دارد.

تركیه در خاور با كشورهای ایران، جمهوری آذربایجان (نخجوان)، ارمنستان، و گرجستان؛ در جنوب خاوری با عراق و سوریه؛ و در شمال باختری (بخش اروپایی) با بلغارستان و یونان همسایه‌است. همچنین تركیه از شمال با دریای سیاه، از باختر با دو دریای كوچك مرمره و اژه، و از جنوب باختر با دریای مدیترانه مرز آبی دارد. دو تنگهٔ راهبردی بسفر و داردانل نیز در اختیار تركیه‌است.

پهناوری تركیه ۷۸۳٬۵۶۲ كیلومتر مربع (۳۷ام) است. تركیه كشوری كوهستانی و نسبتا پرباران است. شكل این كشور مانند یك مستطیل است كه از سوی خاور و باختر امتداد یافته‌است. تركیه با قرار گرفتن در یكی از حسّاس‌ترین مناطق جهان، دارای موقعیّت جغرافیایی راهبردی و بسیار خوبی است و گذرگاه جنوب باختر آسیا و اروپا به شمار می‌آید و كشورهای بسیاری، به ویژه ایران از خاك تركیه برای ترانزیت كالا و انرژی استفاده می‌كنند.

تركیه حدود ۷۲ میلیون تن (براورد ۱۳۸۷) جمعیت دارد، كه حدوداً ۷۵ درصد مردم سنی و ۱۵ تا ۲۵ درصد هم علوی هستند. با این كه حكومت تركیه لائیك است ولی بسیاری از مردم هنوز به دین اسلام پایبند هستند و عید فطر و عید قربان در این كشور تعطیل رسمی است. همچنین در تركیه حدود ۷۵ درصد مردم ترك و ۲۰ درصد نیز كرد هستند كه بیشتر در جنوب خاور كشور زندگی می‌كنند امّا به تدریج با مهاجرت، در نواحی دیگر به‌ویژه استانبول و آنكارا نیز جمعیت چشمگیری را تشكیل داده‌اند.

زبان رسمی تركیه، تركی (استانبولی) است كه در گذشته با خط عربی (عثمانی) نوشته می‌شد و از زمان تشكیل جمهوری تركیه توسط آتاترك در سال ۱۳۰۲ هجری خورشیدی (۱۹۲۳) با خط لاتین نوشته می‌شود. تركیه در میانه دو فرهنگ شرقی و غربی است. این كشور از نظر علمی و دانشگاهی در سطح بالایی قرار دارد.

تركیه با نام امپراتوری عثمانی در چند سدهٔ گذشته، بخش‌های بزرگی از خاورمیانه و جنوب خاوری اروپا را در دست داشت. تا اینكه پس از جنگ جهانی اول و فروپاشی امپراتوری عثمانی، جمهوری تركیه به رهبری مصطفی كمال پاشا آتاترك در سال ۱۳۰۲ (۱۹۲۳) تأسیس شد.